تعداد بانک های فعال در مناطق روستایی حدود 47 درصد بوده است. درایو مشمولیت مالی فعال است. بانک ها در سرمایه گذاری های متعدد شرکت می کنند [farm and non-farm]. بانک های منطقه ای روستایی مطرح شده اند. بانک‌های بخش خصوصی نیز به طور فزاینده‌ای در حال نفوذ به بانک‌های همتای روستایی هستند.
با این حال، یک بررسی بسیار اخیر NSSO یک جنبه عمده از سناریوی کشاورزی در هند را منعکس می کند. خالص اعتبار کشاورزی [formal and informal, inclusive] توانسته است تنها نیمی از جامعه کشاورز را تحت پوشش خود قرار دهد و به این ترتیب، تعداد زیادی از کشاورزان خرد و حاشیه هنوز از پوشش سیستم مالی نهادی خارج هستند.
علاوه بر این، جریان اعتباری بیشتر در بین ایالت ها و مناطق تغییر می کند. تغییرات شدید درون دولتی در جریان اعتباری بسیار زنده بوده است و منافع اصلی آن به مناطق توسعه یافته می رسد. [regions with greater access to physical infrastructure and regions closer to the urban centers] در مقایسه با مناطق توسعه نیافته مشاهده شده است که به دلیل فقدان نفوذ در مناطق دوردست، به ویژه کشاورزان خرد و حاشیه تا حد زیادی برای دریافت وثیقه به صرافان وابسته هستند و به همین دلیل، طرح های اعتباری کشاورزی دولت دور از دسترس است و کشاورزان را آسیب پذیر می کند. به هزینه های اعتباری بالاتر مشاهده شده است که کشاورزان کوچک از شیوه های غیر دوستانه، تاخیر در تحویل اعتبار و مشکلات جانبی رنج می برند.
بدون انکار – تا به امروز، حدود نیمی از کشاورزان تحت شبکه اعتبارات کشاورزی هستند، و بنابراین بسیاری از آنها باید تحت پوشش قرار گیرند. اما آیا این واقعیت باقی نمی ماند که اعتبار به تنهایی نمی تواند به رونق اقتصاد روستایی کمک کند؟
در sentinelassam.com بیشتر بخوانید