منیزیم (Mg) برای رشد گیاه ضروری است. با این حال، اغلب می توان آن را در هنگ های کود ما فراموش کرد. به طور متوسط، گیاهان در غلظت های بیشتری نسبت به سایر عناصر به غیر از نیتروژن (N)، پتاسیم (K) و کلسیم (Ca) نیاز دارند. در بسیاری از مناطق ایالات متحده، غلظت منیزیم کافی 25-50 ppm Mg در آب های زیرزمینی وجود دارد. با این حال، همه مکان ها دارای غلظت منیزیم کافی برای حفظ رشد گیاه نیستند و باید از راه دیگری تامین شوند. گیاهان را می توان از طریق روش های مختلفی از جمله آب های زیرزمینی، سنگ آهک دولومیتی موجود در بسترها و کودها با منیزیم تامین کرد.
جذب منیزیم می تواند تحت تأثیر سایر عناصر نیز قرار گیرد، حتی زمانی که در غلظت های کافی عرضه شود. یک توصیه کلی این است که نسبت 4:2:1 پتاسیم به کلسیم (Ca) و منیزیم (یعنی 200 ppm K تا 100 ppm کلسیم تا 50 ppm Mg) را هدف قرار دهید تا از تضادهایی که توانایی گیاهان را برای جذب هر یک محدود می کند، جلوگیری شود. یکی از این مواد مغذی روابط متضاد به طور کلی هنگامی مشاهده می شود که پرورش دهندگان کلسیم بالا را به محصولاتی مانند گوجه فرنگی برای جلوگیری از پوسیدگی انتهای شکوفه ها یا با شمعدانی که از آهک قابل روان برای جلوگیری از کاهش pH بستر استفاده می شود و جذب منیزیم می تواند تحت تأثیر قرار گیرد مشاهده می شود.
کمبودها می تواند در نتیجه عوامل بسیاری رخ دهد. در مناطقی که فاقد منیزیم در منبع آب هستند، سنگ آهک دولومیتی می تواند غلظت کافی منیزیم را تقریباً در نیم یا بیشتر از فصل فراهم کند و پس از آن، برگ های علامت دار ظاهر می شوند. هنگامی که برای تأمین حاصلخیزی منیزیم کافی در چشمه های گرم به سنگ آهک دولومیتی تکیه می شود، آبیاری اضافی می تواند منجر به شسته شدن منیزیم موجود و در نتیجه کمبود شود. ما مشاهده کرده‌ایم که وقتی تولیدکنندگان از کود 20-10-20 (N-P2O5-K2O) استفاده می‌کنند، کودی که کلسیم یا منیزیم را تامین نمی‌کند و همچنین به منیزیم سنگ آهک دولومیتی در طول بهار متکی است. تولید گیاه بستر.
در e-gro.org بیشتر بخوانید