با چالش های اخیر در دسترس بودن بستر، پرورش دهندگان باید آبیاری، باروری و شیوه های رشد خود را برای بهینه سازی رشد گیاه اصلاح کنند.
در سال های اخیر، در دسترس بودن بستر تحت تاثیر قرار گرفته است. در نتیجه، به دلیل نگرانی‌های آب و هوایی و اقتصادی، شرکت‌های بسترسازی اجزای جدیدی را در محیط‌های رشد سنتی بدون خاک ترکیب می‌کنند. برخی از این اجزای زیرلایه جایگزین عبارتند از نارگیل نارگیل و الیاف چوب. در حالی که این کمبود بستر را کاهش می دهد، این اجزای رسانه ای خواص فیزیکی و شیمیایی بسیار متفاوتی در مقایسه با ذغال سنگ نارس دارند. در حالی که این اجزای جدید جای ذغال سنگ نارس را در محیط کشت می گیرند، ممکن است جایگزین مستقیمی نباشند، اما در عوض جایگزین هایی هستند که ممکن است برای یادگیری تسلط بر رشد در آنها مقداری آزمایش لازم باشد.
این تغییرات در ویژگی‌های فیزیکی بستر می‌تواند منجر به رشد ضعیف محصول شود، اگر روش‌های رشد خود را با ویژگی‌های جدید بستر تطبیق ندهند. یکی از رایج ترین مشکلاتی که برای پرورش دهندگانی که در حال تغییر به زیرلایه های اصلاح شده با الیاف چوب هستند مشاهده می شود آبیاری بیش از حد است. افزودن چوب و زغال می تواند ظرفیت آب زیرلایه ها را تغییر دهد. فیبر چوب در مقایسه با ذغال سنگ نارس آبدوست تر است، همچنین سریعتر از ذغال سنگ نارس در سطح خشک می شود. در بسیاری از موارد، زمانی که خشک شدن سطح زیرلایه مشاهده شود، پرورش دهندگان آبیاری می کنند. با این حال، بقیه بستر هنوز اشباع است. پرورش دهندگان باید نیاز آبی گلدان را بر اساس رطوبت کل پروفیل به جای ظاهر بصری سطح بررسی کنند. برداشتن گلدان برای تعیین سنگینی آن روشی عالی برای بررسی وضعیت آب گیاه است. هنگامی که بستر به طور مداوم بیش از حد آبیاری می شود، اثرات منفی بر رشد گیاه ممکن است به روش های مختلفی مشاهده شود، از جمله توقف رشد گیاه، کمبود آهن، و تغییر در pH بستر.
در e-gro.org بیشتر بخوانید